เนื้อเพลง สัจธรรมความเจ็บ โดย เอิร์ธ พิชิตพงษ์ คำบุญเหลือ

ตั้งแต่จบปลายตัวเฮา 2 คนกะบ่ได้พ้อกัน
เหลือแต่ความสัมพันธ์ที่มันยังจำยังฝังอยู่ในใจ
โอ้ละน้อ ผู้สาวบ่ฮู้ข่าวคราว แล้วเจ้าเงียบหาย
โอ้ คิดฮอดกันบ่

คำเอ้ย เจ้าซางไลลืมถิ่ม
คำสัญญาที่เคยว่า
สิบ่ป๋าปล่อยอ้าย
ไปมีซ้อนดอกคนใหม่

นางเอ้ย ผู้จบๆ กะจั่งเจ้า
มีผู้บ่าวมาหุ่มหอม
บ่ถนอมใจไว้
สัญญาอ้ายเจ้าคงเปลี่ยน

คำเอ้ย บ่อยากหนีไกลหน้า
แต่เวลาหักมาไล่
บ่อยากไกลจากเจ้า
เวลานั้นผัดด่วนมา

โอ้ละน้อเจ้าคงสิลืมดอกกันแล้ว

อ้ายกะยังคือเก่า ยังบ่ลืมฮักเฮา
ถึงมื้อนี้ โตน้อง สิเป็นของเขา
อ้ายกะยังคิดฮอดแต่เจ้าคำแพง
ให้อยู่แดงมีฮี ให้เจ้าอยู่ดีมีแฮง
อ้ายยินดีนำเจ้าเด้อคำแพง
ให้ฮักแพงกับเขานานๆ

ถือไม้เท้ายอดทอง ถือกระบองยอดงาม
เจ็บซ่ำใด๋ก็คงสิบ่ต้องถาม
โอ้ เป็นสัจธรรมแห่งการเลิกลา

คำเอ้ย เจ้าซางไลลืมถิ่ม
คำสัญญาที่เคยว่า
สิบ่ป๋าปล่อยอ้าย
ไปมีซ้อนดอกคนใหม่

นางเอ้ย ผู้จบๆ กะจั่งเจ้า
มีผู้บ่าวมาหุ่มหอม
บ่ถนอมใจไว้
สัญญาอ้ายเจ้าคงเปลี่ยน

คำเอ้ย บ่อยากหนีไกลหน้า
แต่เวลาหักมาไล่
บ่อยากไกลจากเจ้า
เวลานั้นผัดด่วนมา

โอ้ละน้อเจ้าคงสิลืมดอกกันแล้ว

อ้ายกะยังคือเก่า ยังบ่ลืมฮักเฮา
ถึงมื้อนี้ โตน้อง สิเป็นของเขา
อ้ายกะยังคิดฮอดแต่เจ้าคำแพง
ให้อยู่แดงมีฮี ให้เจ้าอยู่ดีมีแฮง
อ้ายยินดีนำเจ้าเด้อคำแพง
ให้ฮักแพงกับเขานานๆ

ถือไม้เท้ายอดทอง ถือกระบองยอดงาม
เจ็บซ่ำใด๋ก็คงสิบ่ต้องถาม

อ้ายกะยังคือเก่า ยังบ่ลืมฮักเฮา
ถึงมื้อนี้ โตน้อง สิเป็นของเขา
อ้ายกะยังคิดฮอดแต่เจ้าคำแพง
ให้อยู่แดงมีฮี ให้เจ้าอยู่ดีมีแฮง
อ้ายยินดีนำเจ้าเด้อคำแพง
ให้ฮักแพงกับเขานานๆ

ถือไม้เท้ายอดทอง ถือกระบองยอดงาม
เจ็บซ่ำใด๋ก็คงสิบ่ต้องถาม
โอ๊ย เป็นสัจธรรมแห่งการเลิกลา